Sprookje

Hola,
We hebben alweer aardig wat busuurtjes erop zitten en ook aardig wat overgeefsel, iehhh. Jasper dacht; ik ga lama eten, want dat is vast lekker. Karin en ik zeiden, maar ze zijn zo schattig, hoe kan je ze eten. Nou hij heeft het geweten, hij heeft van zondag op maandag de hele nacht de wc gezien. De volgende dag gingen we de eilandjes van Titicaca daarom met ons drieen bekijken, zoals ik al eerder schreef, moesten we om zes uur op en Puno is koud!!! Ik heb met handschoenen aan geslapen, hihi. We werden met een stuk of twintig toeristen naar Islas Flotantes gebracht, dit is een half uurtje varen. Hier wonen de Uros mensen en ze wonen echt op blokken riet. We kregen een uitleg over hoe deze dorpen zijn gebouwd en ook mochten we riet proeven, klinkt jammie of niet. Dit helpt volgens de Uros people tegen alles, hmmm. Karin en ik vonden deze mensen echt fascinerend, zou mooi gekleed en zou apart hoe ze leven in die kou. Natuurlijk hebben we weer behoorlijk wat geld daar uitgegeven, hihi. Ook hebben we ruilhandel bedreven, klompjes voor een ketting.
Hierna gingen we door naar een ander eiland, maar dit was wel weer tweeenhalfuur varen, poeh. We kwamen uiteindelijk bij Isla Taquile, dit is echt een schitterend eiland. Ik was de boot nog niet af of ik was alweer een paar soles kwijt, want die kindjes zijn zo lief en ik moest natuurlijk wel een paar armbandjes van hun kopen;-). Hier hebben we uitleg over het eiland gehad van een locale man. Hier gaat nog heel veel via coca bladeren, dus ook eten kopen. Hij deed voor hoe je coca moet kauwen, dit gaat samen met Guineau ( is soort rijst wat verbrand wordt en dan is het keihard), hij beet er zo een stuk af. Dus karin en ik roepen keihard: Nee!!! Iedereen lachen, ja soms zijn we ineens weer tandarts. Bij deze man hebben we heerlijk gegeten en ook nog met hem gepraat en verteld dat we tandarts zijn en dat het heel slecht is om van zo n steen te bijten, hij moest heel erg lachen. Hier nog wat dansvoorstellingen gezien en toen weer in de boot naar huis.
Volgende dag zijn we met de bus naar Cuzco gegaan, dit was ook weer zo n zeven uur, volgens mij hebben we al twee volle dagen in bussen en taxi s gezeten. Peru is erg groot en de afstanden zijn niet zo ver, maar de uren wel, want je komt elke keer dwars door de bergen heen.
In Cuzco had Peter het overgeven te pakken, boeh! Cuzco is echt een heel leuk stadje, er zijn allemaal kronkelweggetjes en steegjes. Het ligt wel weer hoog, dus we hebben allemaal een beetje last van de hoogte, maar lang leve de pillen! En ja Marjan heeft de twaalfhoekige steen gezien, hmmm, niet echt bijzonder hoor, haha. Ik heb er natuurlijk wel een foto van. Gisteren hebben we nog een paar Ruines bezocht en dit was best even lekker na al die busreizen. Een mooi uitzicht over Cuzco en een wandeling ineen. Vandaag hebben we het hoogtepunt van Cuzco bezocht, dit is natuurlijk Machu Picchu! We wilden dit zelf regelen, maar alle treinkaartjes waren uitverkocht, dus toch maar een tour geboekt. Dit is natuurlijk erg duur, maarja we wilden allemaal dit zien. We zouden om kwart voor vier s ochtends van hotel worden gehaald, maar onze taximan stond er al om half vier, poeh. Er was een miscommunicatie en daardoor hadden we bijna onze tour gemist. karin zonder haren te kammen de bus in en er zaten veel mensen op ons te wachten, oepsie. Eerst weer een busreis van twee uur en daarna nog een treinreis van twee uur, pfff dit is geen pretje als je misselijk bent en tja vandaag was ik aan de beurt. Gelukkig werken die Primatour pillen echt goed. Om negen uur zijn we met een bus naar Machu Picchu gebracht, een sprookje. Ik had net het idee dat ik een boek was beland, zooo mooi. Hier hebben we een rondleiding gehad en tja eigenlijk is het allemaal een raadsel. Ik kan me niet bedenken wie een stad op zo n hoogte gaat bouwen. Hierna is Peter terug gaan lopen, maar ik ben met de andere twee mooi weer in een busje gaan zitten. Aangezien die tocht van Peter een uur duurde en Marjan niet helemaal lekker was, anders had ik het wel gedaan. In Aguas Calientes is dorpje onder Machu Picchu heerlijk gegeten en dit gebeurt hier niet vaak. Heb wel weer zin in mama haar aardappeltjes en vleesjes. Ben nog nooit zo vaak ziek geweest van het eten. En dan vragen mensen ook nog wat ik van de Peruaanse keuken vind, euhmmm tja geen respons;-). Morgen gaan we vliegen naar de jungle en daar zullen we nog een tocht gaan maken. Tot snel!

Besos,
Marjan en Karin en natuurlijk de mannen