Te amo Peru

Hola,

Na heel wat kilometers te hebben afgelegd, is het weer tijd voor een verhaaltje. Zaterdag zijn we gaan stappen met de chicos, alleen dacht Marjanski dat ze wel tegen Pisco kan, euhmmmmmm. Na twee piscos konden ze me bij elkaar vegen en heb ik Lacromar een nieuw kleurtje gegeven, iehhh. Dus nunca Pisco meer voor mij. Na deze vreselijke nacht zijn we zondag begonnen aan onze reis. Doordat zaterdag zo n rare nacht was, zijn we een beetje raar weggekomen, want Marjan was een beetje ziekjes en Jasper ook...
We zijn naar Ica vertrokken en daar hadden we de jongens beloofd dat ze daar heel goed konden slapen, want het is daar heel rustig, oeps dit was dus niet zo, want we hadden een oesiwoesi Hostal te pakken. Er waren allemaal mensen aan de waterpijp en de hele nacht wakker gelegen van de Metal musica, aarrrggggg. Ik zei tegen Peter dat ik het idee had dat ik in een kroeg sliep. Na deze oh zo lekkere nacht zijn we maar snel naar een andere Hostal gegaan waar het heel relaxt was. De jongens zouden de Buggy tour gaan doen, Karin en ik zijn toch nog maar een keer meegegaan ( we hadden deze al een keer gedaan). Tweede keer is toch altijd minder leuk dan de eerste, maar we hebben toch wel weer wat afgelachen.
Dinsdag zijn we vertrokken naar Nazca en hier moesten we dus weer opzoek naar een Hostal. Ze hebben daar alleen maar van die kleine Pieterpost taxi s , zo noem ik ze, dus wij daar in met al onze bagage en zelfs de lokals lagen in een deuk, haha. Eerste hostal, Japser en ik kijken, was net een poppenhuis, dus dit werd hem niet. We zijn toch maar voor het luxe gegaan en hier hadden we zelfs een enorm bad. s Avonds uiteten en Jasper denkt laat ik is iets nemen wat ik niet ken. Wat bleek, hij had hart gegeten, jammie...
De volgende dag zijn we de Nazca lines gaan bekijken, dit zijn merkwaardige tekeningen die je alleen vanuit de lucht kunt bekijken. Ooit heeft een Duitse vrouw , Maria, deze tekeningen ontdekt en ze stond in Nazca bekend als de witte heks. Ook niet zo raar als je je hele leven lijnen gaat onderzoeken. Ze zijn er nog steeds niet achter wat het nu precies voor lijnen zijn en wat ze betekenen. Ik was wel een beetje zenuwachtig, want ik bedoel alles is hier zo krakkemikkig, dus die vliegtuigjes kunnen nooit zoveel zijn. Ik was ook al beroerd voordat de vlucht begon. We hadden gehoord dat heel veel mensen gaan overgeven, dus we hadden allemaal maar even een primatour ingenomen. Toen ik eenmaal in lucht was, was ik weer een beetje normaal en heb ik heerlijk genoten van het uitzicht. Wat een prachtig gezicht, af en toe kwamen we van die lijnen tegen en maakten we bijna een looping, maar ik heb alles keurig binnen gehouden. Na dit avontuur was ik blij dat ik weer op aarde stond!!!! Hierna even een paar relax uurtjes, want we zouden weer om drie uur worden opgehaald voor het volgende deel van de tour. Dit deel bracht ons bij het Chauchilla Cemetery, dit is een begraafplaats. Hier hebben we mummies bekenen en veel botten. Die mensen liggen daar gewoon in het zand, best scary. we hadden een hele leuke guide en hij heeft ons echt veel verteld, maarja had mijn recorder jammer genoeg niet mee, dus ben alweer veel vergeten, helaas. Na deze dag heb ik heerlijk in bad gelegen, want dit heb ik inmiddels al meer dan twee maanden niet gedaan en oh wat voelde ik mij heerlijk schoon!!! Ook Karin ging nog even badderen en toen hebben we heerlijk geslapen.
Woensdag zouden we naar Arequipa gaan, maar helaas hadden we niet geinformeerd na vertrektijden, dus daar stonden we om tien uur en de volgende bus zou pas om drie uur gaan, euhhhmmm. We hadden twee opties met alle spullen wachten of gewoon een taxi man huren. Dat laatste hebben we dus gedaan! Hij heeft ons naar Chala gebracht en hiervandaan zouden we weer een andere taxi kunnen pakken naar Camana. Deze man was echt super leuk en hij vertelde van alles over het land. Maar de tweede taxi man was zooo eng..... we scheurden echt langs afgronden en Karin en ik hebben dus vijf uur lang meegereden en die jongens lagen te slapen. Toen we door een dorp gingen, heeft die nog even een hond aangereden, toen was ik er echt klaar mee, maarja we moesten toch verder. Na bijna 400 km door niemandsland te hebben gescheurd, kwamen we aan in Camana. wat was ik blij dat ik uit deze taxi stapte, maar toen waren we nog niet in Arequipa, we moesten nog een keer 3,5 uur met een bus, pfffffff. Eindelijk in Arequipa aangekomen, moesten we nog een hostal regelen en helaas is het nu erg druk met toeristen, dus hier hebben we nog zeker een uur doorgebracht in een taxi.
De volgende dag Arequipa verkend te voet en Karin en ik dachten dat we in Parijs waren. Het is echt zo n mooie stad, met allemaal mooie gebouwen en ook van die smalle straatjes en op de achtergrond zie je de El misti ( is een berg). Op een gegeven moment kwamen we terrecht in een optocht en wij hadden het mooiste uitzicht, want door een meisje werden we naar een dak gebracht. Hier hebben we meest kleurrijke kleding en dansende mensen voorbij zien komen. Ik was aan het genieten daarboven op het dak in het zonnetje.
Zaterdag zijn we naar Chivay gegaan dit ligt weer zo n vier uur vanaf Arequipa. Ook dit hebben we weer met de lokale bus gedaan. In Arequipa lijkt het busstation op een vliegveld wat een mensen en wat een bussen. Ook worden hier varkens vervoerd in zakken onder in een bus en die zijn niet dood, zielig, je hoort allemaal van dat gekrijs. Ook hebben we zaterdag de eerste lama s gezien, yoehoe! En heel veel mooie uitzichten, bergtoppen met sneeuw, riviertjes, rotsen, cactussen. Ook zie je hier heel veel mensen in traditionele kleren, ik vind het prachtig. Dat dit nog bestaat en die mensen zien er allemaal zo gelukkig uit. Je krijgt er bijna kippevel van en je denkt ook vaak wat is Nederland ook een stressvol land. Na deze reis moesten we weer een hostal zoeken, maar ook hier zit alles vol, om gek van te worden. We hebben wel een plekje gevonden, maar het was wel echt een geitenhostal. Gelukkig zijn Karin en ik al wat gewend, maar de mannen moeten toch nog wel wennen. Om de condors te bekijken, moet je nog twee uur rijden vanaf Chivay en het beste tijdstip om ze te zien is acht uur in de ochtend. Vroeg!!! En wij vragen aan een vrouw en zij zei om vier uur kan je het beste met de bus vertrekken, maar dat betekent dus om drie uur op en geen ontbijt!! Taxi geregeld die ons om half vier van het hostal naar het busstation zou brengen. En Karin en ik zijn om elf uur wakker geworden, want er stond ineens zo n geitenvrouw in ons huisje. Ik zei tegen Karin ik denk dat ze bij je wil slapen, haha, maar die vrouw was gewoon verkeerd. En toen waren we weer´wakker.... opeens was het drie uur en koud, brrrr. Wij naar busstation en daar coca thee gedronken bij een man, zijn vrouw lag te slapen achter zijn toonbank, hihi. Om half vijf vetrok de bus en we zagen niks, we werden alleen door elkaar geschud. Uiteindelijk waren we op plek van bestemming en ik heb de meest mooie zonsopgang ooit gezien. Om zeven uur hebben we een stuk of tien condors gezien, helaas vlogen ze ver weg, dus geen mooie foto s kunnen maken. Na dit avontuur weer terug naar Chivay en daar hadden we al een taxi geregeld die ons verder zou brengen richting Puno. Hij moest eerst nog mee met een politieagent, die zjn erg corrupt en dat bleek ook, want hij moest die agent tien soles geven om door te rijden, belachelijk. We gingen zijn vader ergens oppikken, want die moest ook mee. En wat een toeval zijn vader werkt bij lama s, dus Marjanski in de wei met lama s. Die man heeft vervolgens nog twee uur in de kofferbak gezeten tussen onze tassen, raar. We werden gedropt in een gehuchtje en daar zouden allemaal bussen langskomen. Hmmmm, wachten allemaal vrachtwagens geen bussen, oeps. Er was een politeagent aanwezig, dus Jasper heeft hier even misbruik van gemaakt en liet zijn politiepas zien. Toen hadden we snel een bus, een probleem er was geen plek, dus wij mochten voorin bij de buschauffeur. Dit was het eerste uurtje nog leuk, maar toen hadden we toch allemaal last van onze bips. In totaal hebben we vier uur zo gezeten en ik heb nog even geplast op de meest vieze wc van Peru, denk ik, iehhhhh. Ook bleek al snel dat we met deze man meemochten, omdat we hem zwart betaalden, want voor zijn wissel moest hij ineens geld en moesten wij bij de andere passagiers plaatsnemen. Uiteindelijk zijn we in Puno aangekomen, maar op dit moment is iedereen zoooo moe. We hebben even een luxe hotel genomen en net even een lekker visje gegeten. Het is nog maar negen uur, maar Marjan gaat zo in haar mandje, tenslotte zijn we ook al vanaf drie uur op. Morgen gaan we de eilandjes hier bekijken en hiervoor moeten we ook alweer om zes uur op, pfffff. Reizen is soms best zwaar, haha, grapje. Dinsdag vertrekken we naar Cuzco en dit is ons laatste deel met de bus, hierna hebben we nog twee binnenlandse vluchten. En die brengen ons weer naar Lima en vervolgens naar de jungle, COOL. Nou lieve mensen ik ga lekker slapen, zzzzz.

Besos,
Marjan en Karin en de chicos